Alle beschikbare betonverharders en -verdichters die vandaag te verkrijgen zijn bieden, algemeen genomen, drie voordelen:

Deze voordelen zijn het resultaat van een chemische reactie die plaatsvindt tussen het silicaat, de cement en de calcium hydroxide die aanwezig is in de beton. Wanneer de reactie plaatsvindt, worden er kristallen gevormd die de lege poriën in de betonmassa zullen opvullen. Dit resulteert in een verhard en verdicht oppervlak.

Lithiumsilicaat zal gelijkmatig in de beton indringen omwille van de kleine moleculen. Dit in tegenstelling tot natriumsilicaat, dat veel grotere moleculen heeft en dus veel moeilijker gelijkmatig kan indringen in afgewerkte oppervlaktes. Lithiumsilicaat zal gelijkmatig reageren en alle lege poriën vullen zonder onregelmatigheden of zwakke plekken aan het oppervlak. Het feit dat deze poriën volledig afgedicht zijn, voorkomt elke indringing van vocht in de beton. Verharders op natrium- of kaliumbasis zullen inconsistent reageren en daardoor zullen er nog zwakke en zachte plekken zijn aan het oppervlak. Deze plekken zullen broos worden en stof afgeven.

Het lithiumsilicaat reageert met de calciumhydroxide in de beton en vormt onoplosbare en stabiele tri-calcium silicaatstructuren. Deze binden de microdeeltjes en vormen een gel die niet expandeert en snel uithardt. De toplaag van tri-calcium silicaat heeft een sterke dichtheid en een krachtige weerstand tegen slijtage. Het houdt daarnaast de stof in de beton vast. Natriumsilicaat daarentegen, heeft een enkele structuur waarbij slijtage en stoffen veel sneller aanwezig zal zijn.

Een betonnen oppervlak dat verhard en verdicht werd door een consistente en diepere indringing zal een versterkte hardheid hebben, zal bestand zijn tegen slijtage, zal duurzaam en stofvrij zijn. Daarnaast zal het oppervlak makkelijk te reinigen en te onderhouden zijn.